Swedish
Detailed Translations for spänning from Swedish to Dutch
spänning:
-
spänning (ansträngning)
-
spänning (anspänning)
Translation Matrix for spänning:
Noun | Related Translations | Other Translations |
concentratie | anspänning; spänning | dumhet; koncentration; sätta sig in i; täthet |
gespannenheid | anspänning; spänning | anspänning; snävhet; spändhet; stramhet; stress |
ingespannenheid | anspänning; spänning | |
inspanning | ansträngning; spänning | ansträngning; arbete; försök; jobb |
last | ansträngning; spänning | besvär; börda; frakt; gods; last; obekvämlighet; olägenhet; omak |
moeite | ansträngning; spänning | besvär; obekvämlighet; olägenhet; omak |
soesa | ansträngning; spänning | besvär; obekvämlighet; olägenhet; omak |
Synonyms for "spänning":
Related Translations for spänning
Dutch
Detailed Translations for spänning from Dutch to Swedish
spanning:
-
de spanning (strakheid; gespannenheid)
-
de spanning (emotionele spanning; gespannenheid)
Translation Matrix for spanning:
Noun | Related Translations | Other Translations |
anspänning | gespannenheid; spanning; strakheid | concentratie; gespannenheid; ingespannenheid |
snävhet | gespannenheid; spanning; strakheid | |
spändhet | gespannenheid; spanning; strakheid | |
stramhet | gespannenheid; spanning; strakheid | nauwheid; smalheid |
stress | emotionele spanning; gespannenheid; spanning | agitatie; beroering; gejaagdheid; gewoel; mentale spanning; ongedurigheid; onrust; stress |
- | stroom |
Related Words for "spanning":
Synonyms for "spanning":
Related Definitions for "spanning":
Wiktionary Translations for spanning:
Cross Translation:
From | To | Via |
---|---|---|
• spanning | → last | ↔ Last — Elektrotechnik: elektrischer Widerstand, elektrischer Verbraucher |
• spanning | → spänning | ↔ stress — force |
• spanning | → spänning | ↔ voltage — amount of electrostatic potential |
• spanning | → risk | ↔ aléa — désuet|fr chance bonne ou mauvaise. |
• spanning | → fruktan; rädsla; ångest | ↔ anxiété — inquiétude |
• spanning | → tvång; utmätning | ↔ contrainte — violence qu’on exercer contre quelqu’un, pour l’obliger à faire quelque chose malgré lui ou pour l’empêcher de faire ce qu’il vouloir. |